przeklinać — ndk I, przeklinaćam, przeklinaćasz, przeklinaćają, przeklinaćaj, przeklinaćał, przeklinaćany 1. forma ndk czas. przekląć (p.) 2. «używać przekleństw, wymysłów; kląć» Przeklinać w zdenerwowaniu. ◊ Przeklinać na czym świat stoi «używać najgorszych … Słownik języka polskiego
piorun — m IV, D. a ( u), Ms. piorunnie; lm M. y «gwałtowne i potężne wyładowanie elektryczności pomiędzy dwiema chmurami albo pomiędzy chmurą a ziemią, któremu towarzyszy huk i błyskawica; grom» Jasny, gwałtowny, nagły, ogłuszający piorun. Huk, trzask,… … Słownik języka polskiego
nieść — 1. Dźwięk, głos itp. niesie «dźwięk, głos itp. rozbrzmiewa, rozchodzi się na znaczną odległość»: (...) wczorajszej nocy przed północą usłyszeliśmy rozpaczliwe wołanie o ratunek, a po wodzie głos bardzo niesie... K. Makuszyński, Szatan. 2. pot.… … Słownik frazeologiczny
czort — m IV, DB. a, Ms. czortrcie; lm M. y pot. «diabeł, szatan, czart (zwykle w utartych połączeniach wyrazowych o charakterze przekleństw)» ◊ Co u czorta! przestarz. tam do czorta! «okrzyk wyrażający złość, gniew, zniecierpliwienie» ◊ Czort kogoś… … Słownik języka polskiego
dosadność — ż V, DCMs. dosadnośćści, blm «dobitność, wyrazistość, dokładność; także: rubaszność» Dosadność określeń, przekleństw … Słownik języka polskiego
nakląć — dk Xc, nakląćklnę, nakląćklniesz, nakląćklnij, klął, nakląćklęła, nakląćklęli, nakląćkląwszy «powiedzieć wiele przekleństw, nawymyślać komuś ordynarnie, obelżywie; zwymyślać» Nakląć na kogoś w złości. nakląć się «wiele razy kogoś skląć; zmęczyć… … Słownik języka polskiego
nazłorzeczyć — dk VIb, nazłorzeczyćczę, nazłorzeczyćczysz, nazłorzeczyćrzecz, nazłorzeczyćczył «wypowiedzieć wiele złorzeczeń, przekleństw» Nazłorzeczyć komuś, na kogoś … Słownik języka polskiego
przekleństwo — n III, Ms. przekleństwowie; lm D. przekleństwoeństw 1. częściej w lm «obelżywe, wulgarne wyrazy używane w stosunku do kogoś lub dla wyrażenia gniewu, złości» Miotać przekleństwa. Obrzucić kogoś przekleństwami. Wybuchnął gradem przekleństw. 2.… … Słownik języka polskiego
repertuar — m IV, D. u, Ms. repertuararze; lm M. y «ogół utworów granych w danej placówce artystycznej (np. w teatrze, kinie, filharmonii) w określonym czasie; wykaz tych utworów umieszczony na afiszach, w programach itp.; role, utwory wykonywane przez… … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
bluzgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, bluzgaćam, bluzgaća, bluzgaćają {{/stl 8}}– bluznąć {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}bluzgnąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa, bluzgaćnę, bluzgaćnie, bluzgaćnij, bluzgaćnął, bluzgaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
